Bob werkt hier niet meer

Wie vertelt het Bob’s patiënten even? En wie neemt ze over?

Na 5 maanden uitval kwam hij even terug om koffie te drinken en heeft daarna nog een maand op therapeutische basis gewerkt. Echt veel therapie was er in het werk van Bob niet te vinden. Zijn collega’s hadden het druk met de waarneemtaken. Er was geen vervanger voor Bob gevonden. Misschien niet eens gezocht, dat was onduidelijk.

Ik wordt regelmatig gevraagd voor waarneemopdrachten voor Bob-achtigen uitvallers door ziekte- of zwangerschapverlof. Het Antonius- en Rode Kruisziekenhuis zijn daar goede voorbeelden van. Ook GGZ instellingen zoals Rivierduinen, Propersona en Altrecht zorgen voor vervanging van uitgevallen collega’s. Dat kost extra geld, want mijn tarief is hoger dan de vergoeding die ze van de UWV krijgen als een arts uitvalt. Maar die extra kosten voorkomen dat het team van die uitgevallen collega door de hoeven zakt.

Een slimme instelling kijkt vooruit en investeert in het behoud van de backbone op de werkvloer: zorgprofessionals. Als je dat niet doet, houd je misschien in het begin wat geld over, maar krijg je achteraf de rekening gepresenteerd. En die pakt vaak een stuk hoger uit dan wat je dacht te besparen en geeft heel wat meer kopzorgen, voor iedereen op de werkvloer en op de directieverdieping.

Het Medscape Burn Out report 2023 laat resultaten zien van het onderzoek onder ruim 1100 Physician Assistants. Die liegen er niet om. Meer dan de helft ervaart de onzinnige en bemoeizuchtige administratieve rompslomp als de belangrijkste factor voor hun mentale brand- en schroeiplekken. Op de tweede plaats volgt het gebrek aan respect en waardering van collega’s en leidinggevenden. Het heeft voor PA’s een grote invloed op hun privéleven. Ongeveer 3/4 van hen ziet dat hun persoonlijke relaties worden aangedaan door hun afbrandklachten. De remedie ligt voor de helft van de PA’s in een gereduceerde caseload.

Kijk maar naar het plaatje over Bob. Daar weinig woorden voor nodig om het duidelijker te maken wat er nodig is voor duurzame inzetbaarheid:

Beperken
Begrenzen
Bepleiten

Deze drie B’s zal je samen met je bestuurders moeten uitdragen om het voor ons de komende decennia een beetje werkbaar te houden in de zorg:

Beperken van uit zunigheid geboren registratiedrang en administratie waar niemand beter van wordt. Beperken van behandelmogelijkheden en soms ook de kwaliteit van zorg (we kunnen niet alles meer doen voor iedereen)

Begrenzen van ons zelf en de verwachtingen van de maatschappij (niet alles heeft spoed en patiënten hebben een zekere mate van eigen verantwoordelijkheid te nemen in hun gezondheid en behandelingen)

Bepleiten van meer preventieve i.p.v curatieve zorg en het herstellen van de toegankelijkheid van zorg als welzijnswaarde, dus zonder dodelijke marktwerking.

Ik werk graag. Ik werk graag voor instellingen die goed voor hun personeel zorgen. Als jij het net zo moeilijk vindt als ik om voor jezelf te zorgen (en met ons de meeste collega’s), laat dan goed voor je zorgen. Kies een werkplek waar dit mogelijk is.