Eiland

Zodra de wal langzaam achter me wegzakt in de mist voel ik het al. De ruimte, de stilte, de rust. Terwijl de veerboot rustig meandert door de vaargeul, probeer ik de contouren van Ameland te onderscheiden van de grauwe horizon.

Heerlijk om even de zeewind door mijn haren te voelen. Even afstand van wat me in de waan van de dag bezig houdt.

Zo aan het begin van het jaar ben ik vaak nog even aan het bijkomen van het vorige. Vooral de kunstmatig aangebrachte einddatum van 31 december maakt me altijd onrustig. Alsof er nog even van alles moet voor het jaarseinde komt. Terwijl er maar weinig is dat niet even kan wachten.

Terwijl ik in de duinen mijn laarzen diep in het zand laat wegzakken, zie ik in de verte een klein hoopje liggen op het strand. Als ik dichterbij kom, herken ik de contouren van een zeehondje. Het arme beestje is waarschijnlijk zijn moeder en de weg kwijtgeraakt. Uitgeput is het ruim voor de vloedlijn gestrand. Twee holle oogkassen kijken me aan. Meeuwen hebben het overleden karkas de ogen uitgepikt, een verse snack voor ze waarschijnlijk wat het lijkje ziet er nog vers uit en ruikt nog niet.

Uitgewaaid met een kouwe kop, duik ik van het Wad zo het stoombad in. Mijn gedachten dwarrelen door de eucalyptusdamp de ruimte in. We hebben met studievrienden een huis gehuurd en vallen terug in kaartspelletjes, lange wandelingen en sterke verhalen met dito drank.

Het is fijn om even afstand te voelen. Het verandert mijn perspectief, de invalshoek van het licht en de aanwezige stormvloed van mijn gedachten. Misschien herken je dat wel en ervaar je ook meer ruimte als je even afstand neemt van je werk. Misschien heb je een ‘reset’ room op je werkplek waar je even kunt uitzoomen, of loop je regelmatig even een rondje. Ik gebruik het dak van de parkeergarage vaak om even mijn blikveld te verruimen.

In mijn boek ‘Het is maar Werk‘ leg ik je uit hoe je ook zonder een Waddeneiland in de buurt afstand kunt nemen van je zorgtaken die nooit lijken te verstommen. Ook mijn Warme Winter Workshops bieden je de kans om even je blik te scherpen en je te realiseren hoe jouw ideale werk- of droomplek er ook alweer uitziet. Welke kernwoorden komen er bij je op als je fantaseert over JOUW ideale werkplek? Als je het voor je kunt zien zonder te dromen, en er woorden aan kunt geven, herken je het gemakkelijker en kun je stappen plannen om te komen waar je zijn wilt! Guitardiologist Suzie Brown zingt daar een schattig liedje over: Almost There. De link leidt je rechtstreeks naar een clipje van haar.

Suzie is cardioloog en singer-songwriter; ik interviewde haar voor mijn boek en ze komt deze zomer naar Nederland. Je kunt haar optredens bijwonen, o.a. tijdens een huiskamerconcert bij ons op de Utrechtse Heuvelrug! Onder de goede inzenders van het volgende raadseltje, verloot ik twee kaartjes:

Wat is de inheemse naam van de bedenker van de volgende quote?
‘The beginning of wisdom is to call things by their proper name’

Er zijn geen plekken meer beschikbaar in januari/februari voor de WWWorkshops, maar ik overweeg voor de inschrijfverzoeken die ik binnenkreeg, nog een extra workshop in te plannen in de tweede helft van maart dus laat je even horen als je dat ook wat lijkt.