En toen werd het stil

Zal ik onze legertent opzetten of blijft het droog?

Het enige minpuntje aan ons boerenblubberweer is dat het wat grillig en onvoorspelbaar kan zijn. Straks komt Suzie Brown met haar gezin hier en ik wil graag dat zij en de 35 gasten het droog houden tijdens haar optreden.

Voormalig AIOS en nu psychiater Bram, verzorgt het geluid. We beslissen samen dat de weergoden zich zullen gedragen en dat het dus droog blijft. Het wordt een gezellig klein prive-festival terreintje op ons erf. Bram doet naast zijn psychiaterwerk ook DJ en geluidswerk. Hij drumt ook nog en ramt af en toe op een van zijn gitaren. Hij heeft een vette geluidsinstallatie meegenomen waar we lekker mee kunnen mixen en zelfs de boel in 6 kanalen kunnen opnemen.

Suzie komt twee uur later dan verwacht aangereden en haar dochters nemen gelijk ons huis over. Haar man Scott heeft naast talent als topgitarist en liedjesschrijver die hem ooit een Grammy opleverde ook een heerlijke hoeveelheid humor meegenomen.

De soundcheck zelf is al een een minioptreden met de grappen en muzikale oefeningen die Scott uit zijn gitaar tovert. De gasten denken dat de show al is begonnen en dan gaat er plotseling iets mis. De harde schijf van Brams geluidsbak valt uit en al het geluid valt weg. Het apparaat is totaal dood.

Intieme concertjes zijn leuk, maar de wind tussen onze eeuwenoude beukenbomen vragen toch om wat geluidsversterking. Bram scheurt in zijn Volvo naar huis om wat reservespullen aan elkaar te knopen. Ik heb ook nog wat liggen en met wat bush-skills komt er net op tijd weer wat muziek uit de speakers. Het mixen gebeurt met de hand en opnames lukken niet meer. We gaan daarom maar extra genieten.
De doorgewinterde artiesten zijn wel wat gewend en Suzie zegt nog voor mijn geruststelling: ‘In music, there are no emergencies’.

Het wordt een heerlijk concert en iedereen is enthousiast. Er zit van alles in het publiek, muzikanten, artsen, vrienden en familie. Ook de broer van Frank Boeijen geniet. Hij leerde Nederlands bekendste Chansonier gitaar spelen en houdt zelf ook nog steeds muziek.

Dit was mijn laatste werkactiviteit buiten de patiëntenzorg om. Mijn kinderen gaan allebei een week op kamp en ik heb dus het huis met Amy voor onszelf. Ruimte. Zo voelt het.

Misschien ga of ben je ook aan rust toe. Misschien ben je ver van je werk verwijderd. Een mooie tijd om even weg te dromen en afstand te nemen. Hoewel de zorg een 24uurs bedrijf is, hebben wij artsen ook behoefte aan een time-out.

Daarom heb ik in de herfst een nieuw programma gemaakt om de bossen in te gaan. Deze link laat je zien wat ik bedoel.

Verder zul je merken dat ik de komende 6 weken minder regelmatig een Berucht Booster Berichtje in je bus laat vallen. Dat geeft me ruimte voor gezin en nieuwe ontwikkelingen na de zomer. I will keep you posted!