Hallo meneer de Uil

Vanochtend zat ik met mijn gezin om half tien aan het ontbijt. In een bioscoop. In het schattige Figi-theater in Zeist draait daar de Fabeltjeskrant-the movie. Wie kent deze grappige Televisier-ring winnende dierenserie niet. 50 jaar geleden werd de eerste aflevering uitgezonden en nu de eerste filmversie.
Na 20 min werd ik wakker geschut door mijn zoon die op schoot klom. In slaap gevallen bij mijn favoriete kinderserie? Zo laat en zo veel bier werd en was er gisterenavond niet. Terwijl mijn geliefde beesten in full HD over het scherm flitsten, dacht ik na waarom de nostalgie niet echt tot me doordrong.
Hoe kan het dat de prachtige computertechniek me in slaap suste? En de prima op Frans van Dusschoten lijkende stemmen me niet raakten? Zelfs de haartjes van de digitale geanimeerde vilten poppen waren in detail zichtbaar, terwijl ik vroeger op een van de eerste kleuren TV’s niet eens kon zien waar ze van gemaakt waren…daar lag het niet aan.

Toen het laatste 25-minuten-durende avontuur werd aangekondigd en ik weer weggedommeld was, begreep ik het. Ondanks alle mooie kwaliteitsslagen in de uitvoering was de verhaallijn enorm verdund. Te waterige aanmaaklimonade zeg maar. De originele dagelijks showtjes van vroeger duurden 4-5 minuten. Kort en krachtig. De stemmen, uitvoering van de poppen en taalgebruik was heel anders dan wat er toen bestond. In deze maxiversie kon ik mijn aandacht er niet bij houden, er was te weinig onderscheidend vermogen. En door de sublieme digitale tekentechniek leek de film op alle andere Netflixpulp. Dan kan de kwaliteit van beeld en geluid nog zo goed zijn, het raakte me niet.

Zo gaat dat in de geneeskunde ook: de kwaliteit en techniek zijn zo goed, dat we opgeslokt worden door de procedures en het contact met onszelf, collega’s en onze patiënten kwijt raken. En dat levert niet de beste patiëntenzorg op.

Daarom schreeuw ik het na ruim 7 jaar nog een keer van de daken in mijn laatste column die ik schrijf als psychiater binnen ABS-artsen: dokters, loop niet met de meute mee en doe als in de ouwerwetse Fabeltjeskrant: liever enkele minuten echt contact met je patiënt dan glasheldere digitale plaatjes en feilloze checklists; laat de procedures wat achter je, laat je minstens eens per week zelf goed verzorgen en houd maat met verslavende middelen, smartphones en oneindig kennis vergaren.
Onze procedures en medische kwaliteit zijn goed genoeg, die hoeven we niet steeds te bewijzen en controleren. Investeer in elkaar, onderlinge relaties en de kwaliteit van de mens achter de arts. En denk eens voor je naar je warme nestje gaat, met oogjes dicht en snaveltjes toe: Waar gaat het met mijn eigen gezondheid in 2019 naar toe?