Is het echt maar werk (2)? Wie neemt het van artsen over? Passie en burn out onder artsen (NRC, zaterdageditie 15 september 2018)

Deze week ontving ik hartverwarmende herkenningreacties van lezers van de zaterdageditie van NRC next dagblad, je kunt op de link klikken om het zelf eens te lezen.

Een kriebelende vraag die ik me zelf wel eens stel als we als artsen allemaal minder of part-time werken om het hoofd boven water te houden is: met het huidige artsentekort: wie gaat dit ‘alleen maar werk’ dan doen?

Gelukkig zijn daar prima alternatieven voor. Er zijn twee manieren vrij goed uitgewerkt in verschillende landen en gezondheidscentra om ons heen. Een deel van de oplossing wordt al jaren in landen opgelost met schaarste in gezondheidszorgpersoneel. Taakdifferentiatie is het sleutelwoord: minder hoog opgeleide collega’s die onder supervisie of met gebruik van redelijke geprotocolleerde behandeling de patientenzorg ondersteunen of zelfs overnemen. In een aantal Afrikaanse landen waar ik werkte, zijn daar de clinical officers die veel medische taken overnemen van de medical officers, die vaak schaars zijn.

In Nederland is een goede start gemaakt met de opleiding van nurse practitioners, physician assistants en natuurlijk de vertrouwde en langer bestaande arts-assistenten.

Maar het kan nog beter: In de Bergman Clinics kun je als patient een knap staaltje lean in action zien: de medisch specialist wordt ingezet in het stuk van de zorg waar hij of zij het best in is. Dus geen clutter taken zoals typwerk, afspraken inplannen, brieven opmaken en andere taken die sneller en goedkoper door een faciliterende collega kunnen worden uitgevoerd. In de acute dienst binnen de (ziekenhuis)psychiatrie ken ik dit al een beetje. Ook het gebruik van arts-vriendelijke software systemen met voor ingevulde en minimalistische controle en checklijstjes kunnen een hoop verspilling tegengaan. Ik werk momenteel binnen een organisatie die jammer genoeg werkt met een EPD dat mij verplicht de meest logische gegevens handmatig in te voeren, terwijl die bij de gemiddelde commerciele website automatisch worden ingevuld. Om een verslag van een onderzoek of gesprek in te voeren, moet ik 15 handelingen verrichten en steeds de locatie of datum in voeren, terwijl ik per dag niet een keer van datum of locatie wissel. Bij een ander klungelig aandoend EPD moest ik steeds invullen wie ik was boven aan mijn decursus, alsof dat al niet duidelijk was na 3 achtereenvolgen verplichte inloghandelingen met een 8 cijferige SMS code. Waanzin en wat een verspilling van medische capaciteit en mijn goede humeur….

Ik werk nu maar met een hoop voorgetypte stramienteksten die ik uit een handgemaakt Word-bestandje knip, plak en bijwerk om tijd te sparen, dat kan anno 2018 veel gemakkelijker!