Pick me! Pick me! Maak jij de meest gemaakte vergissing onder artsen bij het vinden van een topwerkplek

Zou jij nog werken waar je nu werkt als 150 andere of zelfs betere plekken JOU zouden vragen bij hen te werken? Al voor de start van de medisch opleiding zijn we gewend geraakt om te knokken voor een opleidingsplaats of startbewijs. Maak jij ook de meest gemaakte vergissing  onder artsen in hun carriere?

Weet je nog hoe het was toen je je plekje probeerde te veroveren binnen de geneeskunde? Dat was toch superspannend? De loting, later je eerste sollicitatiegesprek, de eventuele selectie, de adrenaline, de onzekerheid. Kiezen ze niet die ander? Je weet het vast nog.

De medische wereld weet met schaarste goed in te spelen op een van de belangrijkste overuigingsprincipes. Robert Cialdini is hier een meester (en hoogleraar) in. Door het creëren van schaarste wordt iets van relatieve waarde opeens heel interessant. Je loopt namelijk kans iets te verliezen. Iets verliezen wat je in je fantasie eigenlijk al in de pocket had, voelt niet fijn. Dat wakkert onze amygdala of ons reptielen brein aan om in actie te komen.

Je ziet dit overal terug in hedendaags marketing: zoek maar eens een hotelkamer, vliegtuigstoel of vakantiehuisje. Je wordt dan wakker geschut doordat de slimme webmarketeers allerlei schaarste voorwenden: hoe veel bezoekers nu op jou plekje azen, hoe weinig beschikbaarheid er nog maar over is, dat de prijs wel eens heel snel zou kunnen stijgen als je nu niet doorklikt!

Als artsen solliciteren gebeurt dit ook. We zijn continue alert of we wel aantrekkelijk zijn voor de toekomstige werkplek. De meest gemaakte fout in je werkplekselectie is dat we graag uitgekozen willen worden. De baan kiest ons. Terwijl je zelf juist je optimale werkplek wilt kiezen.

Zo overkomt het de meeste dokters dat ze vooral bezig zijn om uitgekozen te worden. Daardoor letten ze niet goed op of hun eigen behoeften wel bevredigd worden. Een nare en vaak dure vergissing. En niet zelden slecht voor je mentale gezondheid.

Zelf als je als uitverkorene uit de bus komt, is er geen enkele garantie op een goede match. In het bedrijfsleven worden tonnen uitgegeven aan assessments en psychologische en somatische screening om een kat in de zak te voorkomen. Dat is niet voor niets. De hoge kosten wegen blijbaar op tegen een lage flop-kans. Binnen de geneeskunde vindt amper een selectie plaats die gebaseerd is op feiten en matching. Een gemiste kans. Voor zowel de arts als de werkgever/maatschap. Daarom deze tips voor een succesvolle selectie en stap in je carriere (en daarna top-onderhandeling over wat je echt belangrijk vindt!).

1. Voor je ook maar ergens solliciteert, probeer je eens in te leven in jouw ideale baan: maak een mindmap of vertel aan een vriend wat je ideale reisafstand is, de soort werkzaamheden, het ondersteunende team (van secretariaat, physician assistant, spraakherkenning in verslaglegging tot aantal arts-assistenten), vergoeding, ontwikkelingsmogelijkheden, opleidingsklimaat, welke soort collega’s, omgeving en werkhouding).
2. Misschien liggen de banen binnen jouw specialisme niet voor het oprapen en denk je dat er weinig keus is. In dat geval kan een niet-ideale baan een opstap zijn naar een volgende betere werkplek.  Als je weet wat je zoekt, is de kans veel groter dat je vindt wat je zoekt; terug naar tip 1 dus.
3. Visualiseer je ideale plek uit tip 1. Ik geloof er niet in dat je krijgt waar je van droomt als je het maar vaak genoeg droomt. Maar het is wel aangetoont dat je veel sneller herkent wanneer je bij je doel bent als je helder voor ogen hebt wat je zoekt.
4. Ken jezelf! Als je toekomstige collega’s geen onderzoek doen naar wie of wat je bent en of er een goede en duurzame match is, doe dat dan zelf! Doe en paar persoonlijheidstests of vraag goede bekende of referenten naar je sterke en zwakke kanten. Niet om allerlei ellende of stoornissen in mijn vakgebied (psychiatrie) op te sporen, maar om helder te hebben wat voor soort arts je bent en wat voor plek daar het best bij past. Als je bijvoorbeeld nogal extrovert bent en graag in het middelpunt staat, is een eenzame plek op een afgelegen plek zonder veel teamwork misschien niet zo passend…
5. Onderzoek je aanstaande werkplek: hoe werken ze daar? hoe is de (financiële) gezondheid van de instelling en medewerkers? wat is er gebeurd met je voorgangers? Slepende procedures en conflicten zijn vaak geen goede voorspellers… Mocht het je niet bevallen, kun je zonder narigheid met open vizier vertrekken? Is een verlengde proeftijd mogelijk?
6. Loop eens wat langer rond waar je wilt werken: hoe ruikt en voelt het? Wat gebeurt er met je als je door de voordeur of gangen loopt? Welke sensaties komen er in je op. Ons reptielenbrein is een prachtige speurneus naar zintuigelijke info die ons ‘niet-pluis’ gevoel kan wakker maken en je weet hoe waardevol dat kan zijn!
7. Ga eens in de spits naar je toekomstige werkplek toe, meld je bij de receptie en let eens op hoe je als onbekende ontvangen en behandeld wordt.

Zorg dus dat je zelf kiest waar je gekozen wordt! Misschien denk je dat het een risico is om zo open te zijn naar je mogelijk toekomstige werkplek. Ik heb in mijn carrière honderden mensen aangenomen en soms ook weer laten gaan. Ik was meestal erg blij met open en kritische selectie gesprekken. Dat geeft namelijk vertrouwen en ambitie weer. Laat me weten of ik je ergens mee van dienst kan zijn.