Ze keken alsof ze nog nooit een fietser op de piste hadden gezien

Hans Rode Voormedici

Ze keken alsof ze nog nooit een fietser op de piste hadden gezien

360 graden rondom zicht, geen vleugje wind, de droge lucht en de wakkere winterzon prikkelen mijn huid. De stilte is oorverdovend. Alleen het geflapper van het scherm van een opstijgende parapentepiloot 150 meter verderop breekt de stilte heel kort. Ik zie hem rustig hoogte winnen en daarna op een thermiekbel het dal in zeilen.

Naast ski’s en een snowboard heb ik dit keer ook mijn elektrische mountainbike meegenomen naar het kneuterigste wintersportgebiedje in de Vogezen waar we al jaren komen. Het bestaat maar uit een hand vol sleepliftjes die niet hoger komen dan de 1258m waar ik van het uitzicht zit te genieten. De MTB tochtjes zijn een welkome afwisseling van de beginnerspistes waar ik de uitdaging totaal mis.

Na mijn weldaad van 20 minuten rust, moet ik de kinderen van hun skiklasjes ophalen en vraag een voorbij razende Pisteur op een sneeuwscooter hoe ik met mijn fiets het snelst naar beneden kom. Hij lacht een beetje en knikt naar de enorme vette Schwalbe profielbanden van mijn fiets. ‘Neem het bospad van de rode piste, dat lukt wel met dit apparaat’.

Zo zoef ik door het witte wonderland naar beneden en vliegen de sneeuwklonters me om de oren terwijl de banden zich gretig en knapperig krakend in de sneeuw vast bijten. Lekkerrrr! Pas in de laatste bocht rijd ik voorzichtig wat debutanten op ski’s voorbij en ze kijken me aan alsof ze nooit eerder een fiets op de piste hebben gezien. Tja, de borden geven alleen aan dat de pistes verboden zijn voor sleetjes en wandelaars…

Voor mij geldt op een wintersportweekje met kleine kinderen dezelfde 20%-regel die Tait Shanafelt, mijn anti-afbrandheld, voor werk hanteert: doe minstens 20% van de tijd iets wat je écht leuk vindt. Dat werkt bij artsen preventief tegen burn-out. Bij mij werkt het tegen chagrijn en mijn ongeduld bij het veelvuldig aantrekken van kinderhand- en skischoenen.

Het liefst besteed ik natuurlijk meer tijd aan zaken die ik en mijn geliefde zelf echt leuk vinden tijdens onze vakanties, maar we zijn ondanks dat we uit de luiers zijn, nog steeds het meest bezig met zorg en geregel voor de kinderen. Gelukkig kunnen we steeds meer samen met de kinderen doen. En hebben we de taken zo verdeeld dat we allebei redelijk aan onze activiteiten of rustmomenten komen waarmee we ons zelf opladen tijdens onze vakanties.

Je bent een slimme en goede arts als jij ook zorgt dat je minstens 20% van je werktijd besteed aan iets waar je blij van wordt. Vaak is dat ook iets wat je goed kunt en waar je patiënten dus ook blij en gezond van worden.

Je zult alleen zelf moeten zorgen dat je hiervoor de ruimte en tijd krijgt die je nodig hebt. Ook tijdens je vakanties.

Share this post

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en Google Privacy Policy en Servicevoorwaarden toepassen.

De verificatie periode van reCAPTCHA is verlopen. Laad de pagina opnieuw.